Gebruikershulpmiddelen
namespace:ecologie_en_revolutionair_denken
Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
| Beide kanten vorige revisie Vorige revisie Volgende revisie | Vorige revisie | ||
|
namespace:ecologie_en_revolutionair_denken [10/12/19 15:31] defiance |
namespace:ecologie_en_revolutionair_denken [30/04/21 08:40] defiance |
||
|---|---|---|---|
| Regel 4: | Regel 4: | ||
| * Oorspronkelijke titel: Ecology and Revolutionary Thought | * Oorspronkelijke titel: Ecology and Revolutionary Thought | ||
| * Verschenen: 1964 | * Verschenen: 1964 | ||
| - | * Bron: //Ekologie en revolutionair denken//, //[[https://archive.org/editxml/BookchinEkologieEnAnarchisme|Ekologie en anarchisme]]//, M. Bookchin, Anarchistiese Uitgeverij, Utrecht, 1977 | + | * Bron: //Ekologie en revolutionair denken//, //[[https://archive.org/details/BookchinEcologieEnAnarchisme/page/n25|Ekologie en anarchisme]]//, M. Bookchin, Anarchistiese Uitgeverij, Utrecht, 1977 |
| * Vertaling: onbekend | * Vertaling: onbekend | ||
| * Digitalisering en modernisering: Tommy Ryan | * Digitalisering en modernisering: Tommy Ryan | ||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
| Laten we ons allereerst bezighouden met het kritisch karakter van de ecologie, een uniek kenmerk in deze tijd van algemene wetenschappelijke schaapachtigheid. Ze dankt dat kritisch karakter aan het onderwerp waarop ze is gericht. Dit onderwerp is onvergankelijk in die zin, dat, indien de vragen die ermee samenhangen niet worden gesteld, het voortbestaan van de mens en de leefbaarheid van de planeet in het gedrang zullen komen. Niet aan het menselijk verstand, dat door de wetenschappen in hun meest revolutionaire periode werd vereerd, maar aan een nog hogere macht, aan de soevereiniteit van de natuur moet dit kritisch karakter worden toegeschreven. Laat de mens manipuleerbaar zijn, zoals de beheersers van de massamedia beweren; laat over delen van de natuur naar believen beschikt kunnen worden, zoals de technici tonen, de ecologie maakt duidelijk dat het geheel van de natuurlijke wereld - de natuur beschouwd in al haar aspecten, cycli en wederzijdse afhankelijkheden - iedere menselijke aanspraak op de heerschappij over de planeet doet vervallen. De grote woestenijen in het middellandse zeegebied, dat eens de plaats was waar de landbouw floreerde en het plantenrijk natuurlijk en gevarieerd was, vormen een histories bewijs voor de wraak van de natuur op het parasiteren van de mens. | Laten we ons allereerst bezighouden met het kritisch karakter van de ecologie, een uniek kenmerk in deze tijd van algemene wetenschappelijke schaapachtigheid. Ze dankt dat kritisch karakter aan het onderwerp waarop ze is gericht. Dit onderwerp is onvergankelijk in die zin, dat, indien de vragen die ermee samenhangen niet worden gesteld, het voortbestaan van de mens en de leefbaarheid van de planeet in het gedrang zullen komen. Niet aan het menselijk verstand, dat door de wetenschappen in hun meest revolutionaire periode werd vereerd, maar aan een nog hogere macht, aan de soevereiniteit van de natuur moet dit kritisch karakter worden toegeschreven. Laat de mens manipuleerbaar zijn, zoals de beheersers van de massamedia beweren; laat over delen van de natuur naar believen beschikt kunnen worden, zoals de technici tonen, de ecologie maakt duidelijk dat het geheel van de natuurlijke wereld - de natuur beschouwd in al haar aspecten, cycli en wederzijdse afhankelijkheden - iedere menselijke aanspraak op de heerschappij over de planeet doet vervallen. De grote woestenijen in het middellandse zeegebied, dat eens de plaats was waar de landbouw floreerde en het plantenrijk natuurlijk en gevarieerd was, vormen een histories bewijs voor de wraak van de natuur op het parasiteren van de mens. | ||
| - | In betekenis en omvang kan echter geen enkel voorbeeld uit het verre verleden de vergelijking doorstaan met de plundering van de mens en de wraak van de natuur, zoals die hebben plaatsgevonden na de industriële revolutie en vooral die van na de tweede wereldoorlog. De vroegere gevallen van menselijk parasiteren waren tot één plaats beperkt, zij vormden een voorbeeld voor het menselijk vernietigingspotentieel. Veelal stonden er opmerkelijke verbeteringen in de natuurlijke ecologie van een gebied tegenover, zoals die welke door eeuwen van cultivatie door Europese boeren werden bewerkstelligd, of die welke resulteerden uit het aanleggen van terrassen in het Andesgebergte door Inca-landbouwers in de tijd voor Columbus. | + | |
| + | In betekenis en omvang kan echter geen enkel voorbeeld uit het verre verleden de vergelijking doorstaan met de plundering van de mens en de wraak van de natuur, zoals die hebben plaatsgevonden na de industriële revolutie en vooral die van na de tweede wereldoorlog. De vroegere gevallen van menselijk parasiteren waren tot één plaats beperkt, zij vormden een //voorbeeld// voor het menselijk vernietigingspotentieel. Veelal stonden er opmerkelijke verbeteringen in de natuurlijke ecologie van een gebied tegenover, zoals die welke door eeuwen van cultivatie door Europese boeren werden bewerkstelligd, of die welke resulteerden uit het aanleggen van terrassen in het Andesgebergte door Inca-landbouwers in de tijd voor Columbus. | ||
| Tegenwoordig gebeurt de plundering van de natuur op wereldomvattende schaal. Zij blijft niet eens tot de aarde beperkt, zo blijkt uit de enkele jaren geleden geconstateerde verstoringen in de Vanallen-gordels. Tegenwoordig ontwricht het menselijk parasiteren meer dan atmosfeer, klimaat en watervoorraden, grond, flora en fauna van een bepaald gebied. In feite worden alle fundamentele natuurprocessen erdoor aangetast en wordt de stabiliteit van de natuurlijke omgeving overal op aarde bedreigd. | Tegenwoordig gebeurt de plundering van de natuur op wereldomvattende schaal. Zij blijft niet eens tot de aarde beperkt, zo blijkt uit de enkele jaren geleden geconstateerde verstoringen in de Vanallen-gordels. Tegenwoordig ontwricht het menselijk parasiteren meer dan atmosfeer, klimaat en watervoorraden, grond, flora en fauna van een bepaald gebied. In feite worden alle fundamentele natuurprocessen erdoor aangetast en wordt de stabiliteit van de natuurlijke omgeving overal op aarde bedreigd. | ||
| Regel 41: | Regel 42: | ||
| Zulke verstoringen van het evenwicht heeft de mens niet alleen voortgebracht in de natuur, maar ook, en dat is van meer belang, in de verhoudingen met zijn medemens en in de structuur van de samen-leving waarin hij leeft. Preciezer gezegd: De verstoringen in de natuurlijke wereld waarvoor de mens verantwoordelijk is, zijn het gevolg van de verstoringen die hij in de sociale wereld heeft aangebracht. Een eeuw geleden was het mogelijk om luchten waterverontreiniging te beschouwen als het resultaat van de op eigen voordeel beluste activiteiten van de industriebaronnen en van de bureaucraten. Zo’n morele verklaring zou vandaag de dag een grove simplificatie zijn. Het is ongetwijfeld waar dat de meeste bourgeois ondernemingen een houding aannemen van ’wat gaat ons het publiek aan’. Dit blijkt wel uit de reacties van machtsklieken, automobiel- en staalconcerns op milieuproblemen. Maar de grootte van de fabrieken zelf, de concentratie ervan in een bepaald gebied, hun overlast daardoor voor een gemeente en voor afwateringssystemen, hun behoefte aan grondstoffen en water en hun rol in de verspreiding van arbeid over een natie, dat alles vormt een veel ernstiger te nemen probleem dan de houding van de bezitters van deze fabrieken. | Zulke verstoringen van het evenwicht heeft de mens niet alleen voortgebracht in de natuur, maar ook, en dat is van meer belang, in de verhoudingen met zijn medemens en in de structuur van de samen-leving waarin hij leeft. Preciezer gezegd: De verstoringen in de natuurlijke wereld waarvoor de mens verantwoordelijk is, zijn het gevolg van de verstoringen die hij in de sociale wereld heeft aangebracht. Een eeuw geleden was het mogelijk om luchten waterverontreiniging te beschouwen als het resultaat van de op eigen voordeel beluste activiteiten van de industriebaronnen en van de bureaucraten. Zo’n morele verklaring zou vandaag de dag een grove simplificatie zijn. Het is ongetwijfeld waar dat de meeste bourgeois ondernemingen een houding aannemen van ’wat gaat ons het publiek aan’. Dit blijkt wel uit de reacties van machtsklieken, automobiel- en staalconcerns op milieuproblemen. Maar de grootte van de fabrieken zelf, de concentratie ervan in een bepaald gebied, hun overlast daardoor voor een gemeente en voor afwateringssystemen, hun behoefte aan grondstoffen en water en hun rol in de verspreiding van arbeid over een natie, dat alles vormt een veel ernstiger te nemen probleem dan de houding van de bezitters van deze fabrieken. | ||
| - | Wat zich nu voor onze ogen afspeelt is een crisis in de sociale ecologie. De moderne samenleving - zeker die in de V.S. en in Europa - is voor naar organisatie afhankelijk van geweldig grote, om een stad gelegen gebieden, van een sterk geïndustrialiseerde landbouw en een immens, bureaucratisch, anoniem staatsapparaat dat alles overkoepelt. Wanneer we voor een ogenblik alle morele overwegingen terzijde schuiven en het materiële kader van de maatschappij onderzoeken, dan moeten we wel onder de indruk komen van de ongelooflijk grote logistieke problemen waarmee zij van doen heeft - problemen op het gebied van vervoer, van bevoorrading (grondstoffen en halffabricaten, voedsel en energie) van economische en politieke organisatie, van industriële vestiging en ga zo maar door. Daardoor is de last die dit type van verstedelijkte en gecentraliseerde samenleving een willekeurig gebied van de wereld oplegt, ontzettend groot. Als dit proces van verstedelijking en industrialisering ongehinderd doorgaat, zal dit resulteren in onvruchtbare aarde, in een wereld die niet langer in staat is gezonde, levenskrachtige wezens te herbergen. | + | Wat zich nu voor onze ogen afspeelt is een crisis in de //[[sociale ecologie]]//. De moderne samenleving - zeker die in de V.S. en in Europa - is voor naar organisatie afhankelijk van geweldig grote, om een stad gelegen gebieden, van een sterk geïndustrialiseerde landbouw en een immens, bureaucratisch, anoniem staatsapparaat dat alles overkoepelt. Wanneer we voor een ogenblik alle morele overwegingen terzijde schuiven en het materiële kader van de maatschappij onderzoeken, dan moeten we wel onder de indruk komen van de ongelooflijk grote logistieke problemen waarmee zij van doen heeft - problemen op het gebied van vervoer, van bevoorrading (grondstoffen en halffabricaten, voedsel en energie) van economische en politieke organisatie, van industriële vestiging en ga zo maar door. Daardoor is de last die dit type van verstedelijkte en gecentraliseerde samenleving een willekeurig gebied van de wereld oplegt, ontzettend groot. Als dit proces van verstedelijking en industrialisering ongehinderd doorgaat, zal dit resulteren in onvruchtbare aarde, in een wereld die niet langer in staat is gezonde, levenskrachtige wezens te herbergen. |
| Men vraagt de ecoloog wel eens een beetje honend om met wetenschappelijke precisie het moment aan te geven waarop, ecologisch gezien, de natuur ’het begeeft’. Dat staat gelijk met een psychiater te vragen het precieze moment aan te geven waarop een neurotische patiënt psychotisch zal worden. Het antwoord op zo’n vraag zal men wel altijd schuldig moeten blijven. Wel kan de ecoloog een strategisch belangrijk inzicht verschaffen in de richting die de mens schijnt te zijn ingeslagen door zijn vervreemding van de natuur. | Men vraagt de ecoloog wel eens een beetje honend om met wetenschappelijke precisie het moment aan te geven waarop, ecologisch gezien, de natuur ’het begeeft’. Dat staat gelijk met een psychiater te vragen het precieze moment aan te geven waarop een neurotische patiënt psychotisch zal worden. Het antwoord op zo’n vraag zal men wel altijd schuldig moeten blijven. Wel kan de ecoloog een strategisch belangrijk inzicht verschaffen in de richting die de mens schijnt te zijn ingeslagen door zijn vervreemding van de natuur. | ||
| Regel 105: | Regel 106: | ||
| Voor velen zal het voldoende zijn erop te wijzen dat in zoverre de mens deel uitmaakt van de natuur, een zich uitbreidend natuurlijk milieu de basis vergroot voor sociale ontwikkeling. Het antwoord op deze vraag gaat echter verder dan ecologen en libertairen kunnen vermoeden Laten we daarom nog eens terugkeren naar het ecologisch beginsel volgens hetwelk verscheidenheid samenhang en evenwicht produceert. We denken daarbij in de eerste plaats aan de opvatting van Herbert Read, volgens welke differentiatie (verscheidenheid, of welke naam men er ook aan geven wil) van een samenleving een indicatie vormt voor de mate waarin ze zich heeft ontwikkeld. Die ontwikkeling beweegt zich tussen de uitersten gevormd door een maatschappelijk kader waarin de individuen volledig zijn ingepast als het ene, en een samenleving van individuen, waarbij ieder op zich een eenheid is, met eigen ruimte en een potentieel om zelfstandig te handelen en zich te ontwikkelen als het andere uiterste. | Voor velen zal het voldoende zijn erop te wijzen dat in zoverre de mens deel uitmaakt van de natuur, een zich uitbreidend natuurlijk milieu de basis vergroot voor sociale ontwikkeling. Het antwoord op deze vraag gaat echter verder dan ecologen en libertairen kunnen vermoeden Laten we daarom nog eens terugkeren naar het ecologisch beginsel volgens hetwelk verscheidenheid samenhang en evenwicht produceert. We denken daarbij in de eerste plaats aan de opvatting van Herbert Read, volgens welke differentiatie (verscheidenheid, of welke naam men er ook aan geven wil) van een samenleving een indicatie vormt voor de mate waarin ze zich heeft ontwikkeld. Die ontwikkeling beweegt zich tussen de uitersten gevormd door een maatschappelijk kader waarin de individuen volledig zijn ingepast als het ene, en een samenleving van individuen, waarbij ieder op zich een eenheid is, met eigen ruimte en een potentieel om zelfstandig te handelen en zich te ontwikkelen als het andere uiterste. | ||
| - | De gedachte van Read is helaas niet tot haar uiterste consequentie doorgevoerd. Er wordt echter wel uit duidelijk dat ecologen en anarchisten overeenstemmen in de nadruk die ze leggen op spontaniteit. De ecoloog, voor zover hij meer is dan een technicus, verwerpt het begrip ‘macht’ als het over de natuur gaat. In plaats daarvan spreekt hij over een ecologische situatie beheren liever dan over het herscheppen van een ecosysteem. De anarchist, op zijn beurt, heeft het over de sociale spontaniteit, over het ontketenen van de menselijke en maatschappelijke mogelijkheden, over het overdragen van alle macht aan de ongebreidelde creativiteit van alle mensen. Ieder op zijn manier verwerpt de autoriteit als een remmende factor, als een last die de creatieve mogelijkheden van een natuurlijke of sociale situatie beperkt. Hun doel is het niet om een bepaald gebied te beheersen maar om het vrij aan zichzelf over te laten. | + | De gedachte van Read is helaas niet tot haar uiterste consequentie doorgevoerd. Er wordt echter wel uit duidelijk dat ecologen en anarchisten overeenstemmen in de nadruk die ze leggen op spontaniteit. De ecoloog, voor zover hij meer is dan een technicus, verwerpt het begrip ‘macht’ als het over de natuur gaat. In plaats daarvan spreekt hij over een ecologische situatie //beheren// liever dan over het //herscheppen// van een ecosysteem. De anarchist, op zijn beurt, heeft het over de sociale spontaniteit, over het ontketenen van de menselijke en maatschappelijke mogelijkheden, over het overdragen van alle macht aan de ongebreidelde creativiteit van alle mensen. Ieder op zijn manier verwerpt de autoriteit als een remmende factor, als een last die de creatieve mogelijkheden van een natuurlijke of sociale situatie beperkt. Hun doel is het niet om een bepaald gebied te beheersen maar om het vrij aan zichzelf over te laten. |
| Ze beschouwen inzicht kennis en verstand als middelen om de mogelijkheden van een situatie tot werkelijkheid te maken, in plaats van deze te willen vervangen door een stelsel van vooropgezette begrippen of dogma's die hem in zijn ontwikkeling remmen. | Ze beschouwen inzicht kennis en verstand als middelen om de mogelijkheden van een situatie tot werkelijkheid te maken, in plaats van deze te willen vervangen door een stelsel van vooropgezette begrippen of dogma's die hem in zijn ontwikkeling remmen. | ||
| - | Het volgende dat ons opvalt aan Read’s tekst is dat ecoloog èn anarchist differentiatie beschouwen als een maat voor ontwikkeling en vooruitgang. Om biologische vooruitgang aan te geven gebruikt de ecoloog de term 'biotische pyramide’. De anarchist heeft de term 'individuatie’ voor sociale vooruitgang. Gaan we verder dan Read, dan zullen we merken dat ecoloog en anarchist beide van mening zijn dat een voortdurend uitdijend geheel bereikt kan worden door toenemende differentiatie. Een expanderend geheel ontstaat door diversificatie en verrijking van de delen. | + | Het volgende dat ons opvalt aan Read’s tekst is dat ecoloog èn anarchist differentiatie beschouwen als een maat voor ontwikkeling en vooruitgang. Om biologische vooruitgang aan te geven gebruikt de ecoloog de term 'biotische piramide’. De anarchist heeft de term 'individuatie’ voor sociale vooruitgang. Gaan we verder dan Read, dan zullen we merken dat ecoloog en anarchist beide van mening zijn dat een voortdurend uitdijend geheel bereikt kan worden door toenemende differentiatie. //Een expanderend geheel ontstaat door diversificatie en verrijking van de delen.// |
| Zoals de ecoloog probeert om met zorg het bereik van een ecosysteem uit te werken en te zorgen voor een vrijer samenspel van de soorten, zo probeert de anarchist met gelijke zorg de omvang van de sociale ervaring te bewerken en alle hindernissen die de ontwikkeling ervan in de weg staan te verwijderen. Anarchisme betekent niet enkel een samenleving zonder staat, maar evenzogoed een geharmoniseerde samenleving, die de mens de gelegenheid geeft een groot scala van ervaringen door te maken, zoals die te vinden zijn in een leven dat de tegengestelde condities in zich verenigt van het platteland en de stad, van fysieke en verstandelijke activiteit, die condities waaronder noch de zintuigen worden onderdrukt noch de geest aan banden wordt gelegd, waaronder de individuele ontwikkeling aangespoord wordt, een ontwikkeling gekenmerkt door spontaniteit en zelfdiscipline; condities waaronder zware en moeizame lichamelijke inspanning geen bestaan meer heeft en veel productie op handwerk berust. In onze gespleten samenleving heten deze doelen elkaar uit te sluiten. Dat ze zo opgevat worden kan wellicht verklaard worden uit de logistiek van deze samenleving, uit haar structuur waardoor er tussen stad en platteland zo'n grote kloof bestaat, waardoor de arbeidsspecialisatie zover doorgevoerd is en de mens geatomiseerd. Pas in een anarchistische samenleving kan aan deze tegenstelling een einde worden gemaakt. Hoe zo'n samenleving eruit moet zien, daarvan geven de geschriften van William Morris en Kropotkin een idee. Maar daarin komen natuurlijk niet tot uitdrukking de gevolgen van de vlucht die de technische ontwikkeling na de tweede wereld oorlog heeft genomen. Evenmin trouwens als de bijdragen van de ecologie tot de vooruitgang. In een zo algemene bespreking als deze kunnen we niet dieper ingaan op de zogeheten utopische geschriften. Wel kunnen we een paar hoofdlijnen aangeven van een toekomstige samenleving. | Zoals de ecoloog probeert om met zorg het bereik van een ecosysteem uit te werken en te zorgen voor een vrijer samenspel van de soorten, zo probeert de anarchist met gelijke zorg de omvang van de sociale ervaring te bewerken en alle hindernissen die de ontwikkeling ervan in de weg staan te verwijderen. Anarchisme betekent niet enkel een samenleving zonder staat, maar evenzogoed een geharmoniseerde samenleving, die de mens de gelegenheid geeft een groot scala van ervaringen door te maken, zoals die te vinden zijn in een leven dat de tegengestelde condities in zich verenigt van het platteland en de stad, van fysieke en verstandelijke activiteit, die condities waaronder noch de zintuigen worden onderdrukt noch de geest aan banden wordt gelegd, waaronder de individuele ontwikkeling aangespoord wordt, een ontwikkeling gekenmerkt door spontaniteit en zelfdiscipline; condities waaronder zware en moeizame lichamelijke inspanning geen bestaan meer heeft en veel productie op handwerk berust. In onze gespleten samenleving heten deze doelen elkaar uit te sluiten. Dat ze zo opgevat worden kan wellicht verklaard worden uit de logistiek van deze samenleving, uit haar structuur waardoor er tussen stad en platteland zo'n grote kloof bestaat, waardoor de arbeidsspecialisatie zover doorgevoerd is en de mens geatomiseerd. Pas in een anarchistische samenleving kan aan deze tegenstelling een einde worden gemaakt. Hoe zo'n samenleving eruit moet zien, daarvan geven de geschriften van William Morris en Kropotkin een idee. Maar daarin komen natuurlijk niet tot uitdrukking de gevolgen van de vlucht die de technische ontwikkeling na de tweede wereld oorlog heeft genomen. Evenmin trouwens als de bijdragen van de ecologie tot de vooruitgang. In een zo algemene bespreking als deze kunnen we niet dieper ingaan op de zogeheten utopische geschriften. Wel kunnen we een paar hoofdlijnen aangeven van een toekomstige samenleving. | ||
namespace/ecologie_en_revolutionair_denken.txt · Laatst gewijzigd: 30/04/21 08:40 door defiance
Paginahulpmiddelen
Tenzij anders vermeld valt de inhoud van deze wiki onder de volgende licentie: CC Attribution-Noncommercial-Share Alike 4.0 International
