Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:peter_kropotkin

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
Volgende revisie Beide kanten volgende revisie
namespace:peter_kropotkin [09/06/20 08:59]
defiance [Teksten]
namespace:peter_kropotkin [15/06/20 07:38]
defiance
Regel 70: Regel 70:
 Van lijd tot tijd hield Kropotkin lezingen, maar de meeste tijd besteedde hij aan schrijven: zo begon hij aan //[[Velden, fabrieken en werkplaatsen|Field,​ factories and workshops]]//,​ dat in 1899 zou verschijnen. Tot de mensen met wie hij in die tijd in contact kwam, behoorden onder meer William Morris, Hyndman, Yeats en Edward Carpenter. In 1889 concentreerde Kropotkin zich op de bestudering van de Franse Revolutie, waarover hij artikelen schreef voor //Le Révolté// en //The Ninteenth Century//. Een jaar later verscheen //Brain work and manual work//, dat beschouwd kan worden als een voorstudie voor //Fields, factories and workshops//​. Ook in deze verhandeling hield Kropotkin een pleidooi voor de integratie van hoofd- en handarbeid. Tevens ging hij zich serieuzer bezighouden met biologische en antropologische vraagstukken. Opnieuw werd zijn belangstelling gewekt voor de rol van wederzijdse hulp als evolutiefactor in het menselijk en dierlijk leven, een belangstelling die ontslaan was tijdens zijn Aziatische reizen. De directe aanleiding voor zijn hernieuwde belangstelling was een artikel van T.H. Huxley, //The struggle for existence and its hearing upon man// (1888). Twee jaar later verscheen een eerste reactie van Kropotkin, //Mutual aid among animals//, dat in //The Nineteenth Century// werd afgedrukt. Enkele schrijvers stellen dat het anarchisme in Engeland vanaf 1893 aan kracht begon in te boeten en dit heeft misschien zijn invloed gehad op Kropotkin: zijn geschriften werden iets minder optimistisch van aard en zijn opvattingen over revoluties veranderden. Van lijd tot tijd hield Kropotkin lezingen, maar de meeste tijd besteedde hij aan schrijven: zo begon hij aan //[[Velden, fabrieken en werkplaatsen|Field,​ factories and workshops]]//,​ dat in 1899 zou verschijnen. Tot de mensen met wie hij in die tijd in contact kwam, behoorden onder meer William Morris, Hyndman, Yeats en Edward Carpenter. In 1889 concentreerde Kropotkin zich op de bestudering van de Franse Revolutie, waarover hij artikelen schreef voor //Le Révolté// en //The Ninteenth Century//. Een jaar later verscheen //Brain work and manual work//, dat beschouwd kan worden als een voorstudie voor //Fields, factories and workshops//​. Ook in deze verhandeling hield Kropotkin een pleidooi voor de integratie van hoofd- en handarbeid. Tevens ging hij zich serieuzer bezighouden met biologische en antropologische vraagstukken. Opnieuw werd zijn belangstelling gewekt voor de rol van wederzijdse hulp als evolutiefactor in het menselijk en dierlijk leven, een belangstelling die ontslaan was tijdens zijn Aziatische reizen. De directe aanleiding voor zijn hernieuwde belangstelling was een artikel van T.H. Huxley, //The struggle for existence and its hearing upon man// (1888). Twee jaar later verscheen een eerste reactie van Kropotkin, //Mutual aid among animals//, dat in //The Nineteenth Century// werd afgedrukt. Enkele schrijvers stellen dat het anarchisme in Engeland vanaf 1893 aan kracht begon in te boeten en dit heeft misschien zijn invloed gehad op Kropotkin: zijn geschriften werden iets minder optimistisch van aard en zijn opvattingen over revoluties veranderden.
  
-In de nazomer van 1894 verhuisde Kropotkin naar Bromley. Emma Goldman, die Kropotkin daar opzocht, schrijft in //[[ Mijn leven - Deel I|Mijn leven]]//: "Mijn bezoek aan Peter Kropotkin overtuigde me ervan dat ware grootheid altijd gepaard gaat met eenvoud.” In het voorjaar van 1894 dienden de Franse autoriteiten een aanklacht in tegen het op 17 september tot //La révolte// omgedoopte //Le Révolté//,​ hetgeen resulteerde in de arrestatie van [[Jean Grave]].+In de nazomer van 1894 verhuisde Kropotkin naar Bromley. ​[[Emma Goldman]], die Kropotkin daar opzocht, schrijft in //[[ Mijn leven - Deel I|Mijn leven]]//: "Mijn bezoek aan Peter Kropotkin overtuigde me ervan dat ware grootheid altijd gepaard gaat met eenvoud.” In het voorjaar van 1894 dienden de Franse autoriteiten een aanklacht in tegen het op 17 september tot //La révolte// omgedoopte //Le Révolté//,​ hetgeen resulteerde in de arrestatie van [[Jean Grave]].
  
 Begin 1896 nodigde Grave, die in mei 1894 //La Révolte// omdoopte in //Les Temps Nouveaux//, Kropotkin uit om enkele lezingen te houden in Frankrijk. Voor dit doel schreef hij //[[De staat - zijn historische rol|L'​ètat - son rôle historique]]//​ (1897), een onderwerp dat hij op 7 maart zou behandelen. Bij aankomst in Frankrijk werd hem echter meegedeeld dat hij Frankrijk nog diezelfde dag moest verlaten. In een brief aan James Guillaume van 1902 schreef Kropotkin: "Hij las het telegram van Bourgeois (een Franse minister) voor, dat ongeveer als volgt luidde, 'In geval Kropotkin aan wal gaat, deel hem dan mee dat hij uitgewezen wordt en dat hij met de eerste boot moet vertrekken. Mocht hij zich verzetten, dan moet hij in hechtenis worden genomen’.” Zijn verhandeling over de staat werd een jaar later gepubliceerd. Begin 1896 nodigde Grave, die in mei 1894 //La Révolte// omdoopte in //Les Temps Nouveaux//, Kropotkin uit om enkele lezingen te houden in Frankrijk. Voor dit doel schreef hij //[[De staat - zijn historische rol|L'​ètat - son rôle historique]]//​ (1897), een onderwerp dat hij op 7 maart zou behandelen. Bij aankomst in Frankrijk werd hem echter meegedeeld dat hij Frankrijk nog diezelfde dag moest verlaten. In een brief aan James Guillaume van 1902 schreef Kropotkin: "Hij las het telegram van Bourgeois (een Franse minister) voor, dat ongeveer als volgt luidde, 'In geval Kropotkin aan wal gaat, deel hem dan mee dat hij uitgewezen wordt en dat hij met de eerste boot moet vertrekken. Mocht hij zich verzetten, dan moet hij in hechtenis worden genomen’.” Zijn verhandeling over de staat werd een jaar later gepubliceerd.
Regel 76: Regel 76:
 In juli 1896 vond in Londen het vierde congres van de //Tweede Internationale//​ plaats. Ondanks het feit dat de anti-autoritairen al op het congres van Zürich (1893) door de voorstanders van parlementaire actie te verstaan was gegeven dat ze niet welkom zouden zijn, verschenen ze massaal in Londen, waar definitief met hen werd afgerekend. Vooraanstaande anarchisten als [[Errico Malatesta]],​ [[Gustav Landauer]], Petri Gori, [[Louise Michel]], [[Elisée Reclus]] en een aantal revolutionaire syndicalisten hielden op 28 juli een protestvergadering,​ die gevolgd werd door een tegen-conferentie,​ waarop Kropotkin ontbrak. In juli 1896 vond in Londen het vierde congres van de //Tweede Internationale//​ plaats. Ondanks het feit dat de anti-autoritairen al op het congres van Zürich (1893) door de voorstanders van parlementaire actie te verstaan was gegeven dat ze niet welkom zouden zijn, verschenen ze massaal in Londen, waar definitief met hen werd afgerekend. Vooraanstaande anarchisten als [[Errico Malatesta]],​ [[Gustav Landauer]], Petri Gori, [[Louise Michel]], [[Elisée Reclus]] en een aantal revolutionaire syndicalisten hielden op 28 juli een protestvergadering,​ die gevolgd werd door een tegen-conferentie,​ waarop Kropotkin ontbrak.
  
-Een jaar later accepteerde Kropotkin een uitnodiging om enkele lezingen in Amerika te houden. En passant ontmoette hij [[Johann Most]], [[Benjamin Tucker]], [[Emma Goldman]] en [[Voltairine de Cleyre]]. De uitgever van //The Atlantic Monthly// deed Kropotkin het aanbod zijn memoires te publiceren in zijn blad en in september 1898 verscheen het eerste gedeelte onder de titel //The autobiography of a revolutionist//,​ die in 1899 in boekvorm zou verschijnen.k+Een jaar later accepteerde Kropotkin een uitnodiging om enkele lezingen in Amerika te houden. En passant ontmoette hij [[Johann Most]], [[Benjamin Tucker]], [[Emma Goldman]] en [[Voltairine de Cleyre]]. De uitgever van //The Atlantic Monthly// deed Kropotkin het aanbod zijn memoires te publiceren in zijn blad en in september 1898 verscheen het eerste gedeelte onder de titel //The autobiography of a revolutionist//,​ die in 1899 in boekvorm zou verschijnen.
  
 In april 1901 bezocht Kropotkin voor de tweede maal de Verenigde Staten om enkele lezingen te houden over anarchisme en Russische literatuur. Later gebruikte hij deze aantekeningen bij het schrijven van //Ideals and realities in Russian literature//​ (1905). Na terugkomst werkte Kropotkin zijn theorie over wederzijdse hulp uit in //​[[Wederzijdse hulp een factor in de evolutie|Mutual aid. A factor of evolution]]//​ (1902). Kropotkin had in deze periode zeer intensief brief-contact met [[Maria Goldsmith]],​ een joods-Russisch anarchiste en biologe in Parijs. Goldsmith was professor in de biologie en had een meegewerkt aan een boek over de evolutie. Dit werk zou veel onderbouwing bieden voor Kropotkins werk. Goldsmith zou later ook enkele van Kropotkins werken vertalen naar het Frans, en een discussie tussen beiden verwerken tot een boek getiteld //​L'​Ethique//​ (1927). In april 1901 bezocht Kropotkin voor de tweede maal de Verenigde Staten om enkele lezingen te houden over anarchisme en Russische literatuur. Later gebruikte hij deze aantekeningen bij het schrijven van //Ideals and realities in Russian literature//​ (1905). Na terugkomst werkte Kropotkin zijn theorie over wederzijdse hulp uit in //​[[Wederzijdse hulp een factor in de evolutie|Mutual aid. A factor of evolution]]//​ (1902). Kropotkin had in deze periode zeer intensief brief-contact met [[Maria Goldsmith]],​ een joods-Russisch anarchiste en biologe in Parijs. Goldsmith was professor in de biologie en had een meegewerkt aan een boek over de evolutie. Dit werk zou veel onderbouwing bieden voor Kropotkins werk. Goldsmith zou later ook enkele van Kropotkins werken vertalen naar het Frans, en een discussie tussen beiden verwerken tot een boek getiteld //​L'​Ethique//​ (1927).
namespace/peter_kropotkin.txt · Laatst gewijzigd: 20/12/21 07:09 door defiance