Gebruikershulpmiddelen
namespace:paus_pius_ix_in_het_paradijs
Verschillen
Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.
| Laatste revisie Beide kanten volgende revisie | |||
|
namespace:paus_pius_ix_in_het_paradijs [27/11/19 11:03] defiance aangemaakt |
namespace:paus_pius_ix_in_het_paradijs [27/11/19 11:05] defiance [Voetnoten] |
||
|---|---|---|---|
| Regel 14: | Regel 14: | ||
| ===== Inleiding ===== | ===== Inleiding ===== | ||
| - | Paul Lafargue (Santiago de Cuba, 15 januari 1842 – Draveil, 26 november 1911) was een Franse socialistische journalist, literatuurcriticus, essayist, publicist en politicus. Hij is vooral bekend om zijn in 1848 verschenen //Le droit à la paresse, réfutation du droit au travail// de 1848 ([[Het recht op luiheid]], een 'weerlegging' van het in de revolutie van 1848 opgeëiste recht op werk), waarin hij de burgerlijke arbeidsmoraal hekelde, naast de toenmalige filosofische en ideologische opvattingen over arbeid en de gevolgen van overproductie. Hij was getrouwd met Laura Marx, een van de dochters van Karl Marx. Aanvankelijk stond Lafargue echter onder invloed van de anarchistische Franse denker [[Pierre-Joseph Proudhon]], die hij vóór Marx al had leren kennen toen hij geneeskunde studeerde in Parijs. Na de val van de Parijse Commune in 1871 verbleef het gezin tot aan de amnestie van 1882 als politieke vluchtelingen in Spanje en Engeland. Alle drie de kinderen van het paar overleden in deze periode. In 1911 pleegde het echtpaar na een bezoek aan een opera gezamenlijk zelfmoord. 15.000 Mensen begeleidden de rouwstoet naar de begraafplaats Père Lachaise, waar Lenin namens de Russische sociaaldemocraten een grafrede hield. (Wikipedia). | + | Paul Lafargue (Santiago de Cuba, 15 januari 1842 – Draveil, 26 november 1911) was een Franse socialistische journalist, literatuurcriticus, essayist, publicist en politicus. Hij is vooral bekend om zijn in 1848 verschenen //Le droit à la paresse, réfutation du droit au travail// de 1848 ([[Het recht op luiheid]], een 'weerlegging' van het in de revolutie van 1848 opgeëiste recht op werk), waarin hij de burgerlijke arbeidsmoraal hekelde, naast de toenmalige filosofische en ideologische opvattingen over arbeid en de gevolgen van overproductie. Hij was getrouwd met Laura Marx, een van de dochters van Karl Marx. Aanvankelijk stond Lafargue echter onder invloed van de anarchistische Franse denker [[Pierre-Joseph Proudhon]], die hij vóór Marx al had leren kennen toen hij geneeskunde studeerde in Parijs. Na de val van de [[Commune van Parijs|Parijse Commune]] in 1871 verbleef het gezin tot aan de amnestie van 1882 als politieke vluchtelingen in Spanje en Engeland. Alle drie de kinderen van het paar overleden in deze periode. In 1911 pleegde het echtpaar na een bezoek aan een opera gezamenlijk zelfmoord. 15.000 Mensen begeleidden de rouwstoet naar de begraafplaats Père Lachaise, waar Lenin namens de Russische sociaaldemocraten een grafrede hield. (Wikipedia). |
| Onderstaande tekst verscheen in 1872, tijdens zijn ballingschap in Spanje, voor het eerst in een Spaanse vertaling, onder de titel //Pio IX en el paradiso//, in het tijdschrift //La Emancipación//. De Franse versie werd onder de titel //Pie IX au paradis// in 1882 gepubliceerd in de //Egalité//. Aanleiding voor dit satirische stuk was de afkondiging van het onfeilbare leergezag tijdens het eerste Vaticaanse concilie in 1870 en de bezetting van de Kerkstaat door de Italiaanse troepen in datzelfde jaar, waarna Pius IX verklaarde dat hij een gevangene was. Hij stierf in 1878, nadat hij alle daders en deelnemers aan de bezetting geëxcommuniceerd had en vergeefs Duitsland opgeroepen had om een "kruistocht over de Alpen" te ondernemen. | Onderstaande tekst verscheen in 1872, tijdens zijn ballingschap in Spanje, voor het eerst in een Spaanse vertaling, onder de titel //Pio IX en el paradiso//, in het tijdschrift //La Emancipación//. De Franse versie werd onder de titel //Pie IX au paradis// in 1882 gepubliceerd in de //Egalité//. Aanleiding voor dit satirische stuk was de afkondiging van het onfeilbare leergezag tijdens het eerste Vaticaanse concilie in 1870 en de bezetting van de Kerkstaat door de Italiaanse troepen in datzelfde jaar, waarna Pius IX verklaarde dat hij een gevangene was. Hij stierf in 1878, nadat hij alle daders en deelnemers aan de bezetting geëxcommuniceerd had en vergeefs Duitsland opgeroepen had om een "kruistocht over de Alpen" te ondernemen. | ||
| Regel 308: | Regel 308: | ||
| N.B.: De noten zijn grotendeels aan Wikipedia ontleende citaten. | N.B.: De noten zijn grotendeels aan Wikipedia ontleende citaten. | ||
| + | {{tag>religie vrijheid atheïsme}} | ||
namespace/paus_pius_ix_in_het_paradijs.txt · Laatst gewijzigd: 10/10/22 07:35 door defiance
Paginahulpmiddelen
Tenzij anders vermeld valt de inhoud van deze wiki onder de volgende licentie: CC Attribution-Noncommercial-Share Alike 4.0 International
