Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:compliment_en_lachspiegel_-_over_de_zoveelste_weerlegging_van_het_anarchisme_deel_1

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
Volgende revisie
Vorige revisie
namespace:compliment_en_lachspiegel_-_over_de_zoveelste_weerlegging_van_het_anarchisme_deel_1 [29/01/18 01:52]
autonomia
namespace:compliment_en_lachspiegel_-_over_de_zoveelste_weerlegging_van_het_anarchisme_deel_1 [16/10/19 10:14] (huidige)
Regel 5: Regel 5:
   *Bron: ravotr.nl; https://​www.ravotr.nl/​2016/​05/​13/​compliment-en-lachspiegel-de-zoveelste-weerlegging-van-het-anarchisme-deel-1/​   *Bron: ravotr.nl; https://​www.ravotr.nl/​2016/​05/​13/​compliment-en-lachspiegel-de-zoveelste-weerlegging-van-het-anarchisme-deel-1/​
  
-Dit is het eerste artikel in een reeks van 5 artikelen als reactie op een artikel genaamd: “Anarchisme gaat ons de revolutie niet brengen”.+Dit is het eerste artikel in een reeks van 5 artikelen als reactie op een artikel genaamd: “Anarchisme gaat ons de revolutie niet brengen”.[1] Het tweede gedeelte, [[Compliment en lachspiegel - over de zoveelste '​weerlegging'​ van het anarchisme (deel 2)]], verscheen op 13 mei 2016.
  
 ---- ----
Regel 11: Regel 11:
 ====== Compliment en lachspiegel – over de zoveelste ‘weerlegging’ van het anarchisme (deel 1) ====== ====== Compliment en lachspiegel – over de zoveelste ‘weerlegging’ van het anarchisme (deel 1) ======
  
-Als het anarchisme voorwerp wordt van linkse – doorgaans marxistische – kritiek, dan zegt mij dat twee dingen. Allereerst is het een compliment aan anarchisten,​ aan anarchistische opvattingen en anarchistische praktijken. In de tweede plaats is het een spiegel die ons als anarchisten wordt voorgehouden. Een compliment: als anarchisten met hun eigenwijze ideeën en praktijken niet een zeker effect hadden, als we niet opvielen, zouden linkse critici er immers geen aandacht aan besteden, dan waren we irrelevant. Kennelijk zijn we als anarchisten niet zo onbeduidend als critici graag suggereren. Een spiegel: kritiek laat zien hoe we als anarchisten overkomen op anderen, op tegenstanders en op potentiële bondgenoten. Dat is nuttig, al is het niet altijd prettig. Maar spiegels weerspiegelen niet alleen. Ze vervormen vaak teven datgene wat ze weerspiegelen. Soms blijkt de spiegel eerder een lachspiegel,​ zo onherkenbaar is de vervorming. En als je de spiegel met eigen creaties beschildert voor je de spiegel aan een ander voorhoudt, moet je niet vreemd opkijken dat de ander zich in het spiegelbeeld niet herkent. Dat alles bedacht ik me toen ik via Facebook een artikel onder ogen kreeg met als titel: //​“Anarchisme gaat ons de revolutie niet brengen”//​.[1]+Als het anarchisme voorwerp wordt van linkse – doorgaans marxistische – kritiek, dan zegt mij dat twee dingen. Allereerst is het een compliment aan anarchisten,​ aan anarchistische opvattingen en anarchistische praktijken. In de tweede plaats is het een spiegel die ons als anarchisten wordt voorgehouden. Een compliment: als anarchisten met hun eigenwijze ideeën en praktijken niet een zeker effect hadden, als we niet opvielen, zouden linkse critici er immers geen aandacht aan besteden, dan waren we irrelevant. Kennelijk zijn we als anarchisten niet zo onbeduidend als critici graag suggereren. Een spiegel: kritiek laat zien hoe we als anarchisten overkomen op anderen, op tegenstanders en op potentiële bondgenoten. Dat is nuttig, al is het niet altijd prettig. Maar spiegels weerspiegelen niet alleen. Ze vervormen vaak teven datgene wat ze weerspiegelen. Soms blijkt de spiegel eerder een lachspiegel,​ zo onherkenbaar is de vervorming. En als je de spiegel met eigen creaties beschildert voor je de spiegel aan een ander voorhoudt, moet je niet vreemd opkijken dat de ander zich in het spiegelbeeld niet herkent. Dat alles bedacht ik me toen ik via Facebook een artikel onder ogen kreeg met als titel: //​“Anarchisme gaat ons de revolutie niet brengen”//​.[2]
  
 Het stuk is te vinden op het blog Rode Draad. Het stuk is niet ondertekend,​ vandaar dat ik in het vervolg ook naar ‘de auteur’ verwijs, en geen naam noem. Ik meen overigens wel vrij zeker te weten wie de auteur heeft, en als die aangeeft dat het OK is diens naam te noemen, doe ik dat hier alsnog. Maar zelfgekozen anonimiteit respecteer ik. Het stuk is te vinden op het blog Rode Draad. Het stuk is niet ondertekend,​ vandaar dat ik in het vervolg ook naar ‘de auteur’ verwijs, en geen naam noem. Ik meen overigens wel vrij zeker te weten wie de auteur heeft, en als die aangeeft dat het OK is diens naam te noemen, doe ik dat hier alsnog. Maar zelfgekozen anonimiteit respecteer ik.
Regel 27: Regel 27:
 Anarchisten kunnen daar algemene suggesties voor doen. Maar een //​“concreet einddoel”//​ is precies wat het anarchisme niet kan en niet wil geven, omdat dat niet aan één enkele stroming of groep is maar aan al die concrete individuele personen die via hun opstand hun vrijheid veroveren. Zelfs het woord ‘einddoel’ is niet van toepassing: het vrije leven is nooit ‘af’, ieder ‘einde’ is dan ook geen ‘doel’ maar het eind van welk doel dan ook. De vrijheid en de solidariteit zoeken we tegelijk al in het hier en nu, niet pas ‘na de revolutie’. Inderdaad, het anarchisme komt niet //“met een eigen plan voor de revolutie”//,​ want de revolutie is niet iets dat zich volgens plan voltrekt, niet volgens dat van mij en hopelijk ook niet volgens dat van jou. Revoluties die dat wel doen, produceren volgens plan meestal ook een planbureau en een heleboel functionarissen om erop toe te zien dat het plan wordt uitgevoerd, plus agenten die er voor zorgen dat iedereen netjes blijft meewerken. Mag ik voor deze participatiemaatschappij bedanken? Anarchisten kunnen daar algemene suggesties voor doen. Maar een //​“concreet einddoel”//​ is precies wat het anarchisme niet kan en niet wil geven, omdat dat niet aan één enkele stroming of groep is maar aan al die concrete individuele personen die via hun opstand hun vrijheid veroveren. Zelfs het woord ‘einddoel’ is niet van toepassing: het vrije leven is nooit ‘af’, ieder ‘einde’ is dan ook geen ‘doel’ maar het eind van welk doel dan ook. De vrijheid en de solidariteit zoeken we tegelijk al in het hier en nu, niet pas ‘na de revolutie’. Inderdaad, het anarchisme komt niet //“met een eigen plan voor de revolutie”//,​ want de revolutie is niet iets dat zich volgens plan voltrekt, niet volgens dat van mij en hopelijk ook niet volgens dat van jou. Revoluties die dat wel doen, produceren volgens plan meestal ook een planbureau en een heleboel functionarissen om erop toe te zien dat het plan wordt uitgevoerd, plus agenten die er voor zorgen dat iedereen netjes blijft meewerken. Mag ik voor deze participatiemaatschappij bedanken?
  
-Hebben we geen concept voor //“het bouwen van een beweging”//?​ Nee. We hebben er namelijk een heleboel, omdat we geen eenvormige stroming zijn, omdat concrete situaties verschillen,​ omdat we dus allerhande stukken beweging aan het bouwen, opbouwen, uitbouwen zijn. In Nijmegen bouwt de [[Anarchistische Groep Nijmegen]] (AGN) hardnekkig aan sociale strijd, en heeft daarvoor zelfs een blaadje met de veelzeggende titel //“In Beweging”//​.[2] In Tilburg netwerken we er opgewekt op los, met een in vier jaar langzaam maar zeker gegroeide 1 mei-traditie als aantoonbaar resultaat, en anarchisten op allerlei plekken als gangmakers actief. Tegen vluchtelingengevangenis Kamp Zeist organiseren anarchisten van de [[Anarchistische Anti-deportatiegroep Utrecht]] (AAGU) [3] een campagne die misschien niet het predicaat ‘Beweging’ krijgt van de auteur, maar die door het gezag overduidelijk als hinderlijk wordt ervaren. Anarchisten hebben voor dit alles niet een voor iedereen geldig handboek waarin staat hoe het moet. Anarchisten slaan de plak vaak mis in wat ze doen. En ja, lang niet alle anarchisten steken in dit type bewegingsopbouw energie. Er zijn andere manieren van strijd denk- en doe-baar. Maar dat anarchisten geen idee hebben hoe je beweging opbouwt, is een idee dat nogal weerlegbaar is. Het geldt alleen als je een zeer bepaald concept van ‘beweging’ hanteer, een concept waar het anarchisme dan niet aan blijkt te voldoen. Welk concept mag dat dan wel wezen?+Hebben we geen concept voor //“het bouwen van een beweging”//?​ Nee. We hebben er namelijk een heleboel, omdat we geen eenvormige stroming zijn, omdat concrete situaties verschillen,​ omdat we dus allerhande stukken beweging aan het bouwen, opbouwen, uitbouwen zijn. In Nijmegen bouwt de [[Anarchistische Groep Nijmegen]] (AGN) hardnekkig aan sociale strijd, en heeft daarvoor zelfs een blaadje met de veelzeggende titel //“In Beweging”//​.[3] In Tilburg netwerken we er opgewekt op los, met een in vier jaar langzaam maar zeker gegroeide 1 mei-traditie als aantoonbaar resultaat, en anarchisten op allerlei plekken als gangmakers actief. Tegen vluchtelingengevangenis Kamp Zeist organiseren anarchisten van de [[Anarchistische Anti-deportatiegroep Utrecht]] (AAGU) [4] een campagne die misschien niet het predicaat ‘Beweging’ krijgt van de auteur, maar die door het gezag overduidelijk als hinderlijk wordt ervaren. Anarchisten hebben voor dit alles niet een voor iedereen geldig handboek waarin staat hoe het moet. Anarchisten slaan de plak vaak mis in wat ze doen. En ja, lang niet alle anarchisten steken in dit type bewegingsopbouw energie. Er zijn andere manieren van strijd denk- en doe-baar. Maar dat anarchisten geen idee hebben hoe je beweging opbouwt, is een idee dat nogal weerlegbaar is. Het geldt alleen als je een zeer bepaald concept van ‘beweging’ hanteer, een concept waar het anarchisme dan niet aan blijkt te voldoen. Welk concept mag dat dan wel wezen?
  
 Dan wijst de auteur op een noodzaak tot organisatie,​ alsof anarchisten die noodzaak zouden ontkennen. //“Het kapitalisme is een systeem van klassenonderdrukking en de bevrijding daarvan moet geleid worden door die onderdrukte klassen.”//​ De redenering klopt goeddeels: de onderdrukten dienen vooraan te staan in de bevrijdingsstrijd tegen datgene wat hen onderdrukt: het kapitalisme,​ de staat, het patriarchaat,​ de witte overheersing. Ik vind //“geleid worden door”// daarvoor geen goede formulering,​ maar dat laat ik hier nu liggen. Maar dan! //“Die klassen moeten dus georganiseerd en gemobiliseerd worden.”//​ Door wie? Staat er buiten de klassen een groep klaar om aan het mobiliseren en organiseren te slaan? Zijn die klassen lijdend, eventueel meewerkend, voorwerp (object) en staat het onderwerp, het subject, degene die organiseert/​ mobiliseert,​ ergens buiten die klassen? Dan kun je er donder op zeggen dat na succesvolle mobilisatie en organisatie van die klassen – door anderen dus – die anderen, en niet die onderdrukte klassen de touwtjes in handen hebben. Hetzelfde geldt ook als het subject binnen die klassen staat, en impliciet dus er boven, doordat het zichzelf de rol toedicht die klassen te organiseren en mobiliseren. In beide gevallen zijn het niet die klassen die zichzelf bevrijden, maar een speciale groep die de hoofdrol speelt, als voorhoede nu en als machthebber straks. Een levensgevaarlijk concept dat ons de ene éénpartijstaat na de andere heeft opgeleverd. Dan wijst de auteur op een noodzaak tot organisatie,​ alsof anarchisten die noodzaak zouden ontkennen. //“Het kapitalisme is een systeem van klassenonderdrukking en de bevrijding daarvan moet geleid worden door die onderdrukte klassen.”//​ De redenering klopt goeddeels: de onderdrukten dienen vooraan te staan in de bevrijdingsstrijd tegen datgene wat hen onderdrukt: het kapitalisme,​ de staat, het patriarchaat,​ de witte overheersing. Ik vind //“geleid worden door”// daarvoor geen goede formulering,​ maar dat laat ik hier nu liggen. Maar dan! //“Die klassen moeten dus georganiseerd en gemobiliseerd worden.”//​ Door wie? Staat er buiten de klassen een groep klaar om aan het mobiliseren en organiseren te slaan? Zijn die klassen lijdend, eventueel meewerkend, voorwerp (object) en staat het onderwerp, het subject, degene die organiseert/​ mobiliseert,​ ergens buiten die klassen? Dan kun je er donder op zeggen dat na succesvolle mobilisatie en organisatie van die klassen – door anderen dus – die anderen, en niet die onderdrukte klassen de touwtjes in handen hebben. Hetzelfde geldt ook als het subject binnen die klassen staat, en impliciet dus er boven, doordat het zichzelf de rol toedicht die klassen te organiseren en mobiliseren. In beide gevallen zijn het niet die klassen die zichzelf bevrijden, maar een speciale groep die de hoofdrol speelt, als voorhoede nu en als machthebber straks. Een levensgevaarlijk concept dat ons de ene éénpartijstaat na de andere heeft opgeleverd.
Regel 38: Regel 38:
  
   *[1]https://​altijdkritisch.wordpress.com/​2016/​05/​12/​anarchisme-gaat-de-revolutie-niet-brengen/​   *[1]https://​altijdkritisch.wordpress.com/​2016/​05/​12/​anarchisme-gaat-de-revolutie-niet-brengen/​
-  *[2]https://​www.anarchistischegroepnijmegen.nl/​inbeweging-0 +  *[2]https://​altijdkritisch.wordpress.com/​2016/​05/​12/​anarchisme-gaat-de-revolutie-niet-brengen/​ 
-  *[3]https://​aagu.nl/​+  *[3]https://​www.anarchistischegroepnijmegen.nl/​inbeweging-0 
 +  *[4]https://​aagu.nl/​
  
 {{tag>​weerlegging anarchisme revolutie}} {{tag>​weerlegging anarchisme revolutie}}
namespace/compliment_en_lachspiegel_-_over_de_zoveelste_weerlegging_van_het_anarchisme_deel_1.txt · Laatst gewijzigd: 16/10/19 10:14 (Externe bewerking)