Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


namespace:buenaventura_durruti

Verschillen

Dit geeft de verschillen weer tussen de geselecteerde revisie en de huidige revisie van de pagina.

Link naar deze vergelijking

Beide kanten vorige revisie Vorige revisie
namespace:buenaventura_durruti [29/01/20 08:58]
defiance
namespace:buenaventura_durruti [23/03/20 11:18] (huidige)
defiance
Regel 4: Regel 4:
 {{:​namespace:​durruti-portrait.png|}} {{:​namespace:​durruti-portrait.png|}}
 </​WRAP>​ </​WRAP>​
-Buenaventura Durruti Dumange (León, 14 juli 1896 - Madrid, 20 november 1936) speelde een centrale rol in het Spaanse anarchisme in de aanloop naar – en tijdens de Spaanse Burgeroorlog.+ 
 +**Buenaventura Durruti Dumange** (León, 14 juli 1896 - Madrid, 20 november 1936) speelde een centrale rol in het Spaanse anarchisme in de aanloop naar – en tijdens de Spaanse Burgeroorlog.
  
 Toen hij 14 jaar oud was ging Durruti aan het werk bij de werkplaats van de spoorwegen in León. In 1917 riep de Unión General de Trabajadores[1] (UGT) een staking uit. Durruti was een actieve en prominente deelnemer. De Spaanse regering riep de hulp in van het leger om de staking te breken. Zeventig mensen werden om het leven gebracht en meer dan 500 arbeiders werden verwond. Tweeduizend stakers werden gevangengezet,​ zonder proces of vonnis. Volgens een toeschouwer had het leger “de natie gered”. Durruti ontsnapte naar Frankrijk. Toen hij 14 jaar oud was ging Durruti aan het werk bij de werkplaats van de spoorwegen in León. In 1917 riep de Unión General de Trabajadores[1] (UGT) een staking uit. Durruti was een actieve en prominente deelnemer. De Spaanse regering riep de hulp in van het leger om de staking te breken. Zeventig mensen werden om het leven gebracht en meer dan 500 arbeiders werden verwond. Tweeduizend stakers werden gevangengezet,​ zonder proces of vonnis. Volgens een toeschouwer had het leger “de natie gered”. Durruti ontsnapte naar Frankrijk.
Regel 32: Regel 33:
 === Ballingschap === === Ballingschap ===
  
-Deze revolutionaire arbeiders waren zeer arm. In het geval van Durruti bestaan er veelvuldige getuigenissen van familieleden en bekenden over zijn bescheidenheid op financieel vlak. Al het ingezamelde geld werd gebruikt voor de gevangenen en voor de politieke strijd. Steeds verder in hun opereren belemmerd door de grootschalige repressie, besloten Durruti en zijn vriend Francisco Ascaso naar Amerika te gaan om daar geld in te zamelen. In de loop van 1924 kwamen ze aan in Havanna, waar ze een tijd werkzaam waren als stuwadoors in de haven, maar ze namen ook actief deel aan de organisatie van de vakbond. Dat bracht ze al snel in conflict met de lokale politie en met een Cubaanse kameraad besloten ze te gaan werken als machetero (suikerrietsnijder). Verontwaardigd over de foltering van een vakbondslid namen ze wraak. In 1925 kwamen ze in Mexico aan waar zich Gregorio Jover Córtez ​ zich bij hen voegde. Ze pleegden een overval en het merendeel van de buit werd ter beschikking gesteld voor de financiering van een rationalistische school voor de armen in Mexico, de rest werd ter beschikking gesteld voor de financiering van een bibliotheek in Parijs. In een brief aan deze Fransen schreef Durruti: “Deze pesos heb ik de bourgeoisie afgenomen, zoals je zult begrijpen deden ze dat niet vrijwillig”. Vervolgens trokken ze naar Chili en Argentinië waar ze diverse banken beroofden om geld in te zamelen voor de strijd tegen de fascistische dictatuur van Primo de Rivera. In 1926 zochten ze hun toevlucht bij anarchistische kameraden in Montevideo. Vervolgens keerden ze terug naar Spanje, waar ze direct weer deelnamen aan de strijd, in de gevangenis belandden en daarna in ballingschap gingen.+Deze revolutionaire arbeiders waren zeer arm. In het geval van Durruti bestaan er veelvuldige getuigenissen van familieleden en bekenden over zijn bescheidenheid op financieel vlak. Al het ingezamelde geld werd gebruikt voor de gevangenen en voor de politieke strijd. Steeds verder in hun opereren belemmerd door de grootschalige repressie, besloten Durruti en zijn vriend ​[[Francisco Ascaso]] naar Amerika te gaan om daar geld in te zamelen. In de loop van 1924 kwamen ze aan in Havanna, waar ze een tijd werkzaam waren als stuwadoors in de haven, maar ze namen ook actief deel aan de organisatie van de vakbond. Dat bracht ze al snel in conflict met de lokale politie en met een Cubaanse kameraad besloten ze te gaan werken als machetero (suikerrietsnijder). Verontwaardigd over de foltering van een vakbondslid namen ze wraak. In 1925 kwamen ze in Mexico aan waar zich Gregorio Jover Córtez ​ zich bij hen voegde. Ze pleegden een overval en het merendeel van de buit werd ter beschikking gesteld voor de financiering van een rationalistische school voor de armen in Mexico, de rest werd ter beschikking gesteld voor de financiering van een bibliotheek in Parijs. In een brief aan deze Fransen schreef Durruti: “Deze pesos heb ik de bourgeoisie afgenomen, zoals je zult begrijpen deden ze dat niet vrijwillig”. Vervolgens trokken ze naar Chili en Argentinië waar ze diverse banken beroofden om geld in te zamelen voor de strijd tegen de fascistische dictatuur van Primo de Rivera. In 1926 zochten ze hun toevlucht bij anarchistische kameraden in Montevideo. Vervolgens keerden ze terug naar Spanje, waar ze direct weer deelnamen aan de strijd, in de gevangenis belandden en daarna in ballingschap gingen.
  
 In hun nieuwe ballingsoord in Frankrijk werkte Durruti als monteur bij Renault en Ascaso was werkzaam als kelner. Spoedig werden ze beide opgepakt als gevolg van een uitleveringsverzoek van Spanje en Argentinië waar ze reeds eerder bij verstek ter dood veroordeeld waren. Hun gevangenname veroorzaakte een immense mobilisatie onder de Franse bevolking. In die tijd leerden de twee vrienden twee zeer jonge Franse anarchistische vrouwen kennen die de rest van hun leven hun geliefden zouden blijven. De gevangenschap kreeg een nogal ongebruikelijk climax toen de Franse politie probeerde hen illegaal de Belgische grens over te werken. In hun nieuwe ballingsoord in Frankrijk werkte Durruti als monteur bij Renault en Ascaso was werkzaam als kelner. Spoedig werden ze beide opgepakt als gevolg van een uitleveringsverzoek van Spanje en Argentinië waar ze reeds eerder bij verstek ter dood veroordeeld waren. Hun gevangenname veroorzaakte een immense mobilisatie onder de Franse bevolking. In die tijd leerden de twee vrienden twee zeer jonge Franse anarchistische vrouwen kennen die de rest van hun leven hun geliefden zouden blijven. De gevangenschap kreeg een nogal ongebruikelijk climax toen de Franse politie probeerde hen illegaal de Belgische grens over te werken.
Regel 45: Regel 46:
 Het leven van deze anarchisten stond in het teken van een doel: de overwinning van de revolutie. Daarom werkten ze altijd vanuit het hart van de arbeidersbeweging en namen actief deel aan het uitbouwen van de organisatie waartoe ze behoorden. De noodzaak van organisatie was een constante in hun militantie. Ze stelden nooit de solide anarchistische ethiek ter discussie die door opeenvolgende generaties ​ anarchisten was gevormd. Ondanks hun ondergrondse activiteiten bleven ze ook altijd, wanneer ze niet in de bajes zaten, actief binnen de CNT. Zo nam Durruti, als afgevaardigde van de textielarbeidersvakbond uit Barcelona, deel aan belangrijke congressen van de CNT en trad verspreid in Spanje op als spreker bij grote meetings. Het leven van deze anarchisten stond in het teken van een doel: de overwinning van de revolutie. Daarom werkten ze altijd vanuit het hart van de arbeidersbeweging en namen actief deel aan het uitbouwen van de organisatie waartoe ze behoorden. De noodzaak van organisatie was een constante in hun militantie. Ze stelden nooit de solide anarchistische ethiek ter discussie die door opeenvolgende generaties ​ anarchisten was gevormd. Ondanks hun ondergrondse activiteiten bleven ze ook altijd, wanneer ze niet in de bajes zaten, actief binnen de CNT. Zo nam Durruti, als afgevaardigde van de textielarbeidersvakbond uit Barcelona, deel aan belangrijke congressen van de CNT en trad verspreid in Spanje op als spreker bij grote meetings.
  
-De noodzaak van organisatie om de overwinning dichterbij te brengen was niet enkel het resultaat van de dagelijkse strijd, maar was tevens een theoretisch onderbouwde premisse. Hierbij speelde in hoge mate het contact met de legendarische Russische anarchist [[Nestor Makhno]], in zijn Parijse ballingschap,​ en het nauwe contact met de Bakoenistische Duitse anarchisten en de Italiaanse [[|Errico Malatesta|Malatesta-aanhangers]] een rol. Zoals we al eerder stelden, waren //Los Justicieros//,​ //Los Solidarios//​ en //​Nosotros//​ een van de vele groepen die actief waren, waarvan het merendeel later samenvloeiden in de in 1927 opgerichte FAI, die door anarchistische revisionisten werden aangeduid als “anarcho-bolsjewieken”. De georganiseerde arbeiders waren blijkbaar een andere mening toegedaan aangezien tijdens meerdere congressen vele FAI-standpunten het wonnen van de posities verdedigd door het reformistische bestuur van de CNT.+De noodzaak van organisatie om de overwinning dichterbij te brengen was niet enkel het resultaat van de dagelijkse strijd, maar was tevens een theoretisch onderbouwde premisse. Hierbij speelde in hoge mate het contact met de legendarische Russische anarchist [[Nestor Makhno]], in zijn Parijse ballingschap,​ en het nauwe contact met de Bakoenistische Duitse anarchisten en de Italiaanse [[Errico Malatesta|Malatesta-aanhangers]] een rol. Zoals we al eerder stelden, waren //Los Justicieros//,​ //Los Solidarios//​ en //​Nosotros//​ een van de vele groepen die actief waren, waarvan het merendeel later samenvloeiden in de in 1927 opgerichte ​[[FAI]], die door anarchistische revisionisten werden aangeduid als “anarcho-bolsjewieken”. De georganiseerde arbeiders waren blijkbaar een andere mening toegedaan aangezien tijdens meerdere congressen vele FAI-standpunten het wonnen van de posities verdedigd door het reformistische bestuur van de [[CNT]].
  
 In het voorafgaande hebben we al meerdere malen gewezen op de zelfdiscipline van Durruti en zijn kameraden. Zeer anekdotisch is de kwade reactie van Durruti en Ascaso toen de autoriteiten probeerden een wet tegen de landloperij op hen toe te passen. Uitgerekend op hen die altijd, afgezien van de periodes dat ze in de bak zaten, gewerkt hadden. Onderdeel van hun ethische houding was ook de obsessie met scholing. Diverse malen gaf Durruti kameraden in de bajes een veeg uit de pan omdat ze niets deden om zich zelf te ontwikkelen en nooit wat lazen. Van de buit van hun overvallen werden bibliotheken,​ uitgevers en scholen gefinancierd,​ zoals bijvoorbeeld de school in León of die in La Coruña. In het voorafgaande hebben we al meerdere malen gewezen op de zelfdiscipline van Durruti en zijn kameraden. Zeer anekdotisch is de kwade reactie van Durruti en Ascaso toen de autoriteiten probeerden een wet tegen de landloperij op hen toe te passen. Uitgerekend op hen die altijd, afgezien van de periodes dat ze in de bak zaten, gewerkt hadden. Onderdeel van hun ethische houding was ook de obsessie met scholing. Diverse malen gaf Durruti kameraden in de bajes een veeg uit de pan omdat ze niets deden om zich zelf te ontwikkelen en nooit wat lazen. Van de buit van hun overvallen werden bibliotheken,​ uitgevers en scholen gefinancierd,​ zoals bijvoorbeeld de school in León of die in La Coruña.
Regel 73: Regel 74:
 </​WRAP>​ </​WRAP>​
  
-Durruti’s begrafenis was een massabijeenkomst. Ongeveer een half miljoen inwoners van Barcelona woonden zijn begrafenis bij. Het lijkt ons toepasselijk om deze korte biografie af te sluiten met een brief van Ascaso, in 1932 geschreven vanaf de gevangenisboot `Buenos Aires’ . “Beste vrienden. Het lijkt alsof ze beginnen het stof van het kompas te verwijderen. We zijn vertrokken. Ik heb hier wat te melden wat veelzeggend is. Volgens de dichter is vertrekken een beetje sterven. Maar voor ons, die geen dichters zijn, was het vertrek altijd een symbool van het leven. Altijd op weg, als maar doorlopend zoals eeuwige joden zonder vaderland; buiten een samenleving waarin we geen plek vinden om te leven; toebehorend tot een uitgebuite klasse die nog geen plaats heeft op deze wereld; de reis was altijd een teken van vitaliteit. Wat maakt het uit dat we vertrokken zijn wanneer we weten dat we hier doorgaan, in de ziel en geest van onze broeders? Bovendien zijn niet wij het die zij willen verbannen, het zijn onze ideeën. En wij mogen dan wel vertrekken maar de ideeën blijven. En het zullen die ideeën zijn die ons zullen doen terugkeren en zij zijn het die ons de kracht geven te vertrekken.+Durruti’s begrafenis was een massabijeenkomst. Ongeveer een half miljoen inwoners van Barcelona woonden zijn begrafenis bij. Het lijkt ons toepasselijk om deze korte biografie af te sluiten met een brief van [[Francisco ​Ascaso|Ascaso]], in 1932 geschreven vanaf de gevangenisboot `Buenos Aires’ . “Beste vrienden. Het lijkt alsof ze beginnen het stof van het kompas te verwijderen. We zijn vertrokken. Ik heb hier wat te melden wat veelzeggend is. Volgens de dichter is vertrekken een beetje sterven. Maar voor ons, die geen dichters zijn, was het vertrek altijd een symbool van het leven. Altijd op weg, als maar doorlopend zoals eeuwige joden zonder vaderland; buiten een samenleving waarin we geen plek vinden om te leven; toebehorend tot een uitgebuite klasse die nog geen plaats heeft op deze wereld; de reis was altijd een teken van vitaliteit. Wat maakt het uit dat we vertrokken zijn wanneer we weten dat we hier doorgaan, in de ziel en geest van onze broeders? Bovendien zijn niet wij het die zij willen verbannen, het zijn onze ideeën. En wij mogen dan wel vertrekken maar de ideeën blijven. En het zullen die ideeën zijn die ons zullen doen terugkeren en zij zijn het die ons de kracht geven te vertrekken.
  
 <​blockquote>​“Arme bourgeoisie die zijn toevlucht moet nemen tot dergelijke maatregelen om te kunnen overleven! Maar zo vreemd is het niet. Zij is in een strijd met ons verwikkeld en het is vanzelfsprekend dat zij zich verdedigt. Laat haar maar martelaars maken, laat haar maar verbannen, laat haar maar moorden. Niemand sterft zonder een haal met zijn klauwen te hebben gegeven. Daarin lijken mensen en dieren op elkaar. Het is betreurenswaardig dat deze uithalen slachtoffers veroorzaken,​ helemaal wanneer het broeders zijn die sneuvelen. Het is echter een onvermijdelijke wetmatigheid,​ en die zullen we moeten accepteren. ​ We hopen maar dat hun doodsstrijd kort zal zijn. De stalen platen zullen niet voldoende zijn om onze vreugde tegen te houden wanneer we daar aan denken, omdat we weten dat ons lijden het begin van het einde zal zijn. Langzaam brokkelt er iets af totdat het sterft. Zijn dood is ons leven, onze bevrijding. Zò lijden is geen lijden. Integendeel,​ dat is meemaken dat een lang gekoesterde droom tot leven komt; dat is het bijwonen en mee ontwikkelen van een idee dat onze geest voedde en de leegte van onze levens vulde. Vertrekken is dus leven! Resten mij nog onze afscheidsgroet en wij zeggen geen vaarwel maar tot heel spoedig!” <​cite>​Francisco Ascaso</​cite></​blockquote>​ <​blockquote>​“Arme bourgeoisie die zijn toevlucht moet nemen tot dergelijke maatregelen om te kunnen overleven! Maar zo vreemd is het niet. Zij is in een strijd met ons verwikkeld en het is vanzelfsprekend dat zij zich verdedigt. Laat haar maar martelaars maken, laat haar maar verbannen, laat haar maar moorden. Niemand sterft zonder een haal met zijn klauwen te hebben gegeven. Daarin lijken mensen en dieren op elkaar. Het is betreurenswaardig dat deze uithalen slachtoffers veroorzaken,​ helemaal wanneer het broeders zijn die sneuvelen. Het is echter een onvermijdelijke wetmatigheid,​ en die zullen we moeten accepteren. ​ We hopen maar dat hun doodsstrijd kort zal zijn. De stalen platen zullen niet voldoende zijn om onze vreugde tegen te houden wanneer we daar aan denken, omdat we weten dat ons lijden het begin van het einde zal zijn. Langzaam brokkelt er iets af totdat het sterft. Zijn dood is ons leven, onze bevrijding. Zò lijden is geen lijden. Integendeel,​ dat is meemaken dat een lang gekoesterde droom tot leven komt; dat is het bijwonen en mee ontwikkelen van een idee dat onze geest voedde en de leegte van onze levens vulde. Vertrekken is dus leven! Resten mij nog onze afscheidsgroet en wij zeggen geen vaarwel maar tot heel spoedig!” <​cite>​Francisco Ascaso</​cite></​blockquote>​
  
 ===== Verwijzingen ===== ===== Verwijzingen =====
 +
 +Tijdens de Spaanse burgeroorlog stond de Durruti-Colonne,​ een anarchistische militaire eenheid van 6000 troepen, was de grootste en meest slagvaardigste anarchistische divisie.
  
 Na zijn dood zal Durruti een belangrijke symbolische rol blijven spelen door de revolutionaire gedrevenheid. Nadat de anarchistische deelname aan de burgerlijke Republikeinse regering door de CNT en FAI, en het verraad aan de anarchistens de [[Meidagen]] van 1937 wordt de groep //​[[Vrienden van Durruti]]// (Agrupación de los Amigos de Durruti) opgericht. De groep wil het tij keren en de revolutie proberen te herstellen van het voortschrijdende reformisme. Zij publiceren een krant genaamd //El Amigo del Pueblo// (vert. De vriend van het volk) en maken propaganda onder de gewone leden van de CNT en FAI. Zij worden door de burgerlijke regering en de reformistische vleugel van de CNT echter zwaar onderdrukt en hun krant wordt bijv. al snel verboden. Na zijn dood zal Durruti een belangrijke symbolische rol blijven spelen door de revolutionaire gedrevenheid. Nadat de anarchistische deelname aan de burgerlijke Republikeinse regering door de CNT en FAI, en het verraad aan de anarchistens de [[Meidagen]] van 1937 wordt de groep //​[[Vrienden van Durruti]]// (Agrupación de los Amigos de Durruti) opgericht. De groep wil het tij keren en de revolutie proberen te herstellen van het voortschrijdende reformisme. Zij publiceren een krant genaamd //El Amigo del Pueblo// (vert. De vriend van het volk) en maken propaganda onder de gewone leden van de CNT en FAI. Zij worden door de burgerlijke regering en de reformistische vleugel van de CNT echter zwaar onderdrukt en hun krant wordt bijv. al snel verboden.
namespace/buenaventura_durruti.txt · Laatst gewijzigd: 23/03/20 11:18 door defiance