Anarcho-communisme, soms ook anarchistisch communisme, communistisch anarchisme, vrij communisme of libertair communisme is een politieke filosofie en anarchistische stroming. Hierin staat de afschaffing van de staat, kapitalisme, loonarbeid en privaat eigendom (persoonlijke bezittingen respecterend) centraal en voorstaat men collectief bezit van land, productiemiddelen, goederen en diensten, directe democratie en horizontale federaties van arbeidersraden die de productie en de consumptie organiseren. Dit volgens het principe “van ieder naar diens vermogen, aan ieder naar dienst behoeften”.

Anarcho-communisme wordt daarbij gezien als een synthese tussen de tegenstelling tussen het individu en de samenlevingen. Het heeft zowel oog voor de belangen, behoeften en het vermogen van het individu maar stelt dat deze duidelijk enkel in een gemeenschap bevredigd kunnen worden en dat door wederzijdse hulp het beste bevredigd en verzekerd worden kunnen. Sommige vormen van anarcho-communisme, zoals het insurrectionalistische anarchisme, zijn sterk beïnvloed door het egoïsme en radicaal individualisme. Anarcho-collectivisten komen echter tot een vergelijkbare conclusie.