Daniel Guérin (19 mei 1904 - 14 april 1988) werd geboren in een liberale familie waar veel interesse in de kunsten en letteren bestond. Hij volgde universitaire studies en rond 1930 las hij werken van Marx, Proudhon, Sorel, Lenin en Trotsky. De jonge Guérin brak met het burgerlijke milieu waaruit hij afkomstig was en trad naar voor als een linkse activist. Hij werkte in die dagen namelijk mee aan het tijdschrift La Révolution prolétarienne dat in 1925 door de revolutionair-syndicalist Pierre Monatte was opgericht.

Guérin liet zich verder opmerken in de strijd tegen het kolonialisme in Libanon en Indo-China (de Franse kolonies in het huidige Vietnam, Laos en Cambodja) en hij werd actief in de beweging La Gauche révolutionnaire. Midden 1938 werd hij een van de verantwoordelijken van de Parti Socialiste Ouvrier et Paysan (PSOP). Ideologisch bevond hij zich toen aan de linkerzijde van deze partij en hij correspondeerde zelfs met Trotsky.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam Daniel Guérin langzaam aan afstand van het orthodoxe marxisme en zocht hij toenadering tot het anarchisme. Eigenlijk trachtte hij beiden met elkaar te verzoenen tot wat men later libertair-marxisme zou noemen.

Vanaf 1959, onder meer met de publicatie van Jeunesse du socialisme libertaire, zocht hij in de synthese van anarchisme en marxisme een alternatief voor het kapitalisme en de parlementaire democratie. Concreet sloot Guérin aan bij de Parti Socialiste Unifié en hij bleef er lid van tot in 1969.

Verder bleef hij onvermoeibaar strijden voor de Algerijnse revolutie en trad hij naar voor als pleitbezorger van de homoseksualiteit.

In 1971 trad hij toe tot de Organisation Révolutionnaire Anarchiste (ORA), waarin vrijwel alle stromingen binnen het anarchisme aan bod kwamen, en van 1979 tot aan zijn dood in 1988 was hij militant van de revolutionair-syndicalistische Union des travailleurs communistes libertaires. (Bovenstaande tekst is gebaseerd op http://en.wikipedia.org/wiki/Daniel_Gu%C3%A9rin)

Daniel Guérin heeft gedurende zijn leven talloze boeken geschreven waaronder een aantal over het anarchisme. Een van de belangrijkste was onmiskenbaar de fameuse vierdelige bloemlezing “Ni Dieu ni Maître” (Parijs (Maspero), 1970-1976, (La Découverté), 1999).

→ Lees verder...